Bez czarny jest krzewem bardzo rozpowszechnionym w Europie, Azji, południowej Afryce. W stanie dzikim porasta obrzeża lasów liściastych, nieużytki, rumowiska, przydrożne zarośla. W ogrodach jest uprawiany ze względu na kwiaty o silnym zapachu, pojawiające się w czerwcu i lipcu. W lecznictwie jako surowca używa się głównie kwiatów i niewielkich, owalnych owoców barwy fioletowej. Z owoców bzu, zawierających dużą ilość cukru, witaminy A, B i C, sporządza się przetwory (soki, syropy), które w okresie jesienno zimowym są doskonałych środkiem zapobiegających grypie i przeziębieniom.
Stosowany wewnętrznie: Napar sporządzany z kwiatów bzu czarnego wykazuje działanie moczopędne; sok z owoców bzu jako dodatek do herbaty polecany jest jako środek napotny w stanach grypowych i przeziębieniach; zagęszczony odwar z owoców podaje się w przypadku wystąpienia migreny.
Stosowany zewnętrznie: Napar z kwiatów bzu stosowany jest do przemywań, w zapaleniu spojówek, do płukania jamy ustnej i gardła; jako okład wykorzystywane jest o parzeniach; egzemach skornych i wypryskach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz